توده‌ای گل را در قالبی استوانه گونه بیاراستند. کاتبان را گفتند تا به رسم زمانه بر آن بنویسند. کاتبان پرسیدند از چه بنویسیم که این گل پاکیزه را آلوده نسازد و از که بنویسیم؟ که تنش چون گل پاکیزه باشد. ندا آمد از او بنویس، از کوروش که چون آب پاک است و از اندیشه و عملش که مردمان را پاکیزه آید. پس کاتبان به جان و به مهارت بر آن توده گل نوشتند تا امروز که مارا بر پاکیزگی فرزندی از این دیار شاهدی باشد.